Wagę tego zagadnienia doceniła Unia Europejska, stawiając na wzmocnienie potencjału administracji publicznej poprzez inwestycję w kadry w niej zatrudniane. W ramach Priorytetu V Dobre rządzenie przewidziano wspieranie działów kadr w jednostkach samorządowych, wdrażanie nowych metod zarządzania zasobami ludzkimi, a także wyposażenie kadr w kompetencje konieczne do realizacji stojących przed nimi wyzwań.

Zadanie pt. „Kompetencje i potrzeby szkoleniowe JST” realizowane jako część większego projektu o nazwie „Skuteczna administracja szansą na zrównoważony rozwój”, pozwoli odpowiedzieć przynajmniej na część potrzeb. Celem tego zadania (nazywanego dalej projektem) jest podniesienie jakości usług w 9 JST biorących udział w projekcie. Zostanie on osiągnięty przez wzmocnienie kompetencji kadry zarządzającej urzędów, jak też rozwój i doskonalenie kompetencji zawodowych pracowników urzędów.

Zanim jednak to nastąpi, poddano analizie możliwości realizacyjne projektu poprzez przeprowadzenie analizy interesariuszy. Polegała ona na określeniu przewidywanych reakcji interesariuszy (zarówno tych pozytywnych, jak i negatywnych) wobec podejmowanych działań. Szczególne znaczenie mają reakcje negatywne, ponieważ określić należy przeciwdziałania, które będą je niwelowały i włączyć je do planu wdrożenia.

Przygotowanie tak złożonego przedsięwzięcia wymaga zastosowania spójnej metodologii, aby osiągnąć założone cele. Cały projekt zostanie zaplanowany w oparciu o narzędzia właściwe metodologii zarządzania cyklem projektu – Project Cycle Management (PCM). Jest to zestandaryzowana metoda wykorzystywana w przypadku funduszy unijnych. Opiera się na matrycy logicznej, której początki sięgają lat 60-tych XX wieku (zob. Tkaczyński, Świstak i Sztorc 2011: 24). Było to podejście metodologiczne zmierzające do poprawy systemów planowania i kontroli projektów, które w kolejnych latach ewoluowało. W latach 90-tych XX w. Komisja Europejska zaadaptowała tę metodę, stosując ją przy przygotowaniu i realizacji projektów w Unii Europejskiej. Nadano jej nazwę: zarządzanie cyklem projektu.

Zgodnie z tym podejściem do pełnego zdefiniowania projektu prowadzą fazy analizy i planowania, z których pierwszą jest analiza intersariuszy. Interesariuszem zaś jest osoba, grupa albo firma mogąca wpływać pozytywnie lub negatywnie na projekt.

W pierwszym rozdziale zidentyfikowano interesariuszy projektu, którzy następnie zostali szczegółowo scharakteryzowani pod względem interesów związanych z projektem i stosunku do projektu. Następnie oceniono znaczenie interesariuszy, włączając ich do jednej z trzech grup: interesariuszy strategicznych, interesariuszy ważnych i interesariuszy pozostałych. W rozdziale czwartym przeanalizowano stanowisko interesariuszy strategicznych wobec projektu, uwzględniając argumentację pozytywną i argumentację negatywną. Na końcu przedstawiono główne interesy blokujące oraz zalecaną strategię postępowania wobec poszczególnych grup interesariuszy.